- coloro
- cŏlōro, āvi, ātum, 1, v. a. [id.].I.To give a color to, to color, tinge (class.):B.
corpora,
Cic. N. D. 1, 39, 110:lignum sinopide,
Plin. 35, 6, 13, § 31:lineas testa trita,
id. 35, 3, 5, § 16:medicamentum rubricā vel atramento,
Scrib. Comp. 228:coloratum Tithoni conjuge caelum,
Ov. Am. 2, 5, 35.—In partic., to color reddish or brownish, to tinge:II.cum in sole ambulem, natura fit ut colorer,
Cic. de Or. 2, 14, 60; Quint. 5, 10, 81; Sen. Ep. 108, 4:pira sole,
Plin. 15, 15, 16, § 54; Prop. 3 (4), 13, 16:colorat aequora Nilus,
Cat. 11, 7.—Trop. (cf. color, II.).A.In gen., to imbue thoroughly:B.sapientia nisi alte descendit et diu sedit animum non coloravit, sed infecit,
Sen. Ep. 71, 30.—Esp.1.Of discourse, to give it a coloring; and in pass., to retain or receive a coloring, to be tinged:2.cum istos libros studiosius legerim, sentio orationem meam illorum tactu quasi colorari,
Cic. de Or. 2, 14, 60; id. Or. 13, 42:urbanitate quādam quasi colorata oratio,
id. Brut. 46, 170. —(In a bad sense.) To give a coloring, to gloss over, palliate, Val. Max. 8, 2, 2:A.inepta sua serio vultu,
Prud. Cath. 2, 35 (cf. color, II. B. b.).—Hence, cŏlōrātus, a, um, P. a.Colored, having color:2.arcus,
Cic. N. D. 3, 20, 51:uvae,
Col. 11, 2:pira,
Plin. 15, 15, 16, § 56.—Esp., colored red, red, imbrowned, Quint. 5, 10, 81:B.corpora,
having a healthy color, id. 8, prooem. § 19; cf.virtus,
Sen. Vit. Beat. 7, 3:aliquis speciosior et coloratior,
Cels. 2, 2:Indi,
Verg. G. 4, 293:Seres,
Ov. Am. 1, 14, 6:Etrusci,
Mart. 10, 68.—Trop., colored, specious:ficta et colorata,
Sen. Ep. 16, 2.— Adv.: cŏlōrātē, in a specious or plausible manner:offert tale patrocinium,
Quint. Decl. 285.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.